Standard POSIX wymaga, aby systemy operacyjne śledziły czas ostatniego dostępu przez aplikację lub użytkownika do każdego pliku i przechowywanie tego czasu jako część danych systemu plików. Ten czas o nazwie atime jest używany do wyszukiwania nigdy nie używanych plików (na przykład do czyszczenia folderu /tmp) lub kiedy plik był przeglądany po ostatniej zmianie.
Znacząco wadą atime jest fakt, że za każdym dostępem do pliku jądro musi zapisać nowy czas na dysku, przynajmniej po kilku sekundach aktywności. Zapisywanie na dysku zajmuje dysk i łącze do niego, co zmniejsza wydajność i zwiększa zapotrzebowanie na energię.
Ponieważ niektóre programy używają atime, domyślne wyłączenie tej opcji nie jest praktycznym rozwiązaniem. Jądro Linux zawiera funkcję o nazwie
relatime, która jest efektywnym kompromisem między posiadaniem części informacji dostarczanych przez atime, nie aktualizując daty na dysku tak regularnie. Działa to przez aktualizowanie pola atime na dysku tylko, jeśli plik nie był otwierany przed czasem ostatniego dostępu (aby dostarczyć możliwość wykrywania nowych wiadomości e-mail) lub kiedy ostatni czas dostępy był ponad jeden dzień temu (aby wspomóc programy i użytkowników czyszczących nieużywane pliki w folderze
/tmp). Ulepszona wersja relatime została
dołączona do jądra przez programistów Fedory w wydaniu 2.6.30 i przeniesiona do jądra Fedory 11.
